Głównym zajęciem Wojtka przez cały rok jest uczenie się z filmików, liczenie, rysowanie, szukanie gdzie kupić, kupowanie, odbieranie paczek, kucie, ciągnięcie kabli, planowanie, kopanie, dłubanie, czyszczenie, odmierzanie, przywiercanie, zabezpieczanie, kładzenie, wypełnianie, przebijanie, zbijanie. Na zmianę z pracą na pełen etat, wożeniem pacholęcia do szkoły, drugiej szkoly, na konia, na gimnastykę i od czasu do czasu delegacjami.
Nie doceniam na codzien jego pracy na budowie, nie bardzo się nią interesuje i w ogóle się w nią nie angażuje, ale kiedy siedzę w ciepłym domu z dziećmi, a on bidny po ośmiu godzinach pracy, w której marznie - jeździ autobusem z walizką pełną naladowanych akumulatorów do wiertarki, przebiera się w brudne, zimne ubrania, w głuchej ciemności i sam jak palec wierci, liczy, wygina się i poci po to, aby kiedyś z tych zimnych gołych ścian zrobił się nasz DOM - to myślę sobie, że mamy najlepszego Wojta na świecie ♥️
Ja popracowalam na budowie raptem tydzień, podczas urlopu kiedy nie było dziewczyn (babcia zabrała je w góry). To nie był łatwy tydzień. Na początku trochę ekscytujące, bo nowe, bo inne, ale potem... frustracja, zmęczenie, znudzenie, przeliczenie zamiarów na siły i rozczarowanie własną niemocą.
Miło wspominam ten tydzień, wspólne picie herbaty w "ogródku", podbieranie sobie ostrzejszego noża, podglądanie technik cięcia styropianu, pędzenie na autobus powrotny, odciski, krew (piec zwany kozą prawie mi odciął kawałek pięty, oczywiście zupełnie sam!) - to był fajny czas, ale o wiele bardziej czekam na ten kiedy już będzie ładnie, ciepło, przytulnie i bezpiecznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz