Bale przebierańców

Ida była w tym roku aż na dwóch balach karnawałowych. Niestety, na obu byłyśmy bez Wojta.

Na pierwszym balu, w szkole językowej było chyba kilkaset dzieci, hałas, harmider, chaos i inne - Ida bawiła się nawet nawet - poza niektórymi momentami, gdy inne dzieci ją potrącały, robiły kółko nie dając jej rączki (a ona sama jeszcze nie umie się "wczepić"), albo jak szalone mamuśki w szale robienia fot i filmów swoim pociechom taranowały co mniejsze dzieci lub uniemożliwiały im kontakt wzrokowy z niczym poza ich wypiętym tyłkiem w obcisłych rurkach. Trochę się tam kilka razy wkurzyłam, bo zamiast bawić się  z tymi dziećmi i pozwolić na zabawę innym to albo nie pilnowały dzieciaków i gadały z koleżankami (głównie dzieci starsze, biegające jak dzikie osły i siejące zamęt) lub obsesyjnie wszystko nagrywały i obfotografowywywywywały. Ja osobiście nie robiłam zdjęć i nie bardzo mam co tu pokazać, bo starałam się bawić z Idą, a momentami wręcz ją ratować z wiru  skaczących i wydzierających się dzieciorów.

W każdym razie Ida bardzo się na każdy bal szykowała i cieszyła. Na pierwszym była przebrana za wróżkę. Tu przymiarka skrzydełek:

Na drugim, muzycznym, była przebrana za pająka i tam było spokojniej - ale też mniej "balowo".

po drugim balu pojechałyśmy do Wierzb.